14 Şubat 2015 Cumartesi

Özge Can Ahu Gözlü Bir Ceylan

  İlk defa buraya ağlayarak bir yazı yazıyorum . Bir anneyi düşünüp ağlıyorum . Bir babayı düşünüp ağlıyorum.
 Her şeyden herkesten nefret ettiğim bir gün bugün . İğrenç bir dünyaya ağlıyorum. Vicdanı, insani değerleri olmayan bir çok hayvanla aynı dünyada yaşadığım için , bu dünyaya bir çocuk getirdiğim için ağlıyorum .
  Özge Can'ı düşünüyorum. Annesini , babasını .... İlk kucaklarına aldıkları günü. Kulağına sabah ezanında 'Özge Can' diye fısıldadıkları anı. Babasının onu koklayarak ilk öptüğü anı , annesinin pamuk gibi ellerini okşarken onun geleceği ile kurduğu hayalleri düşünüyorum.
   'Kendine dikkat et çocuğum ' , 'Allaha emanetsin yavrum ' dedikleri anları düşünüyorum 'seni çok seviyorum ' dedikleri ya da belki çok sevdiği halde bir türlü söylemeyi beceremediği, utandığı anları. Yavrusunu öpmelere , saçını koklamalara doyamadığı anları.
  Düşündükçe çıldırıcak gibi oluyorum. Bu ülkede kendine nasıl dikkat edebilirsin. Bir anne yavrusu , genç ve masum bir kız kendini nasıl koruyabilir.
  Kadın olup utanmadan ' geç saatte ne işi vardı sokakta , başka şehirde neden okuyomuş' diye yorum yapan insanın yetiştirdiği bir caniden nasıl korursun çocuğunu.
  Erkek çocuğunun  , aslanının okulda bir kızı sıkıştırıp öptüğünü etrafındakilere gülerek gururla anlatan bir anne babanın yetiştirdiği çocuktan nasıl korursun bir ahu gözlüyü. Bir kadını sadece bacak arası olarak gören bir insandan nasıl korursun .
    Ben , sen , biz bugün Özge Can'a yapılanı 3 gün sonra unutacağız . Diğer bütün her şey gibi . 'Ama 3 gün hep unutursak yüreğimiz kurusun diyeceğiz. Hiç bir şey yapmayacağız. İdam glsin diye bas bas bağıracağız . Hükümete saydıracağız. Ama evde ki çocuğumuza ,bir canlıyı incitmemeyi , bir insanın özgürlüğünü hiç bir şekilde (küfür ederek, vurarak , taciz ederek , sıkıştırarak) öğretmeyeceğiz. Çünkü suç hep başkasında , suç hep senden çok uzakta.
   Hiç birimiz kendimizi suçlu görmeyeceğiz. karısın dövene sesimizi çıkarmayıp , müdahele eden tek kişiyi halk kahramanı yapacağız.
   Aşkın sevginin kötü , ayıp, ahlaksızca olduğunu minicik beyinlere kazıyıp gizli saklı yapılan her şeyin mübah olduğunu göstereceğiz.
  Hepimiz bu olaylara kızarken yine Ananı... diye küfürler edeceğiz . O iğrenç küfürleri normalleştireceğiz. Hatta güleceğiz.
  Sevgi vermek yerine , bağırıp dövüp , hor görüp , sen bilmessin , sen ne anlarsın diye aşağılayıp hırçın , cani bireyler yetiştireceğiz. Bütün gün dindn , imandan , saçının açık her bir teli için cehennemde ne kadar yanacağından bahsedeceğiz ama Allah korkusunu , gerçek yaradan korkusunu bir türlü veremeyeceğiz . Asıl günah olanın sevgisizlik olduğunu öğretemeyeceğiz.

  Yetişdiğin bir bireyin kalbine iyilik koyamıyorsan , Allah korkusu, kul sevgisi veremiyorsan idamın gelmesi hiç bir şeyi değiştirmez. Çünkü aidam edilen 3 gün sonra unutulur ama kalpteki sevgi, insanlık , hiç bir canlıya zarar vermeye kıyamam duygusu baki kalır ....
   Yüce rabbim Özge Can'ın ailesine sevdiklerine sabır versin . En çok ihtiyaçları olan bu . O annenin ve babanın gözlerinden , yüreğinden öperim ...
Paylaş

3 yorum :

  1. Ne olacak ,nasıl çözeceğiz,ne yapabiliriz sorularıyla okudum yazını,çok güzel anlatmışsın demek istiyorum, diyemiyorum çünkü konu utanç verici....SevgiliSerra yüreğine sağlık canım,ben bir öğretmen ,anneve kadın olarak ölene kadar mücadele edeceğim bu zihniyetlerle....

    YanıtlaSil
  2. Vicdan!..vicdan yoksulluğu ve yoksunlugu..vicdan nerde..

    YanıtlaSil
  3. Ben de ilk defa blogumda isyan yazısı yazdım çok üzgünüm çok...

    YanıtlaSil